Poeslief

Nora mag eigenlijk alles. Dat is niet zo raar: ze kan bijna niets. Niets dat niet mag tenminste. Haar kattenkwaad is dat van een kitten. Ik kan nauwelijks voorbeelden geven. Misschien het feit dat ze, wanneer ze ververst wordt, zakdoekjes uit de doos haalt en één voor één tot pap kauwt ? Ze af en toe hard aan mijn halssnoer trekt ? Haar eigen sokken telkens weer uitdoet ? Verder kan ik niks bedenken. Toegegeven, erg stout is dat niet. Opvoeden is dan ook lekker nog niet nodig. 'Kleine kindjes, kleine zorgen', zegt men. Het is waar. Als Nora's streken op achttien nog dezelfde zijn, mag ik niet klagen...