Sinds enkele dagen doet Nora een beetje anders dan anders. Haar vroeger zo gul geschonken lach wordt nu maar mondjesmaat getoond. Eerst eens kijken, denken, keuren. Die gekkebek is geestig, maar is hij glimlachgrappig ? Dat spelletje is leuk, maar is het súperspannend ? Dus zetten Gerd en ik een tandje bij. Dragen nieuwe speeltjes aan. Halen halsbrekende toeren uit. Kriebelen erop los. Tot een oogje twinkelt, een mondhoek krult. Nog één kiekeboe, dan een zwaai in de lucht. En kijk: daar, boven onze hoofden, geeft ze zich gewonnen. Als regen klatert het geschater naar beneden...
