Nieuws

Het stond enkele dagen geleden in de kranten. Een vrouw had haar vijf maanden oude baby vergeten in de auto. Toen ze na een dag werken naar haar wagen terugkeerde, was de baby door uitdroging gestorven. Onbegrijpelijk, was de reactie van velen. Welke moeder vergeet nu haar kind ?

Sinds ik Nora heb, word ik door zo'n nieuwsbericht veel meer geraakt. Mijn "oordeel" erover is echter vreemd genoeg genuanceerder. Met een tekort aan moederliefde heeft het niet noodzakelijk te maken, besef ik nu. Moeder ben ik ook terwijl ik de afwas doe. Maar bij het meedraaien in de dagelijkse mallemolen ben ik heus niet voortdurend van moedergevoelens doordrongen. Het maken van het ontbijt en het rijden naar kantoor lukt zelfs wonderwel zonder ze. Maar ook wanneer ik Nora een nieuwe luier aandoe of haar naar de kribbe breng, is het vaak geen trots of ontroering, maar haast of ochtendmoeheid die ik voel.

Waar routine is, liggen verstrooidheid en vergetelheid op de loer. Dat is zelfs zonder stress en kopzorgen een feit. Blijvende gevolgen hebben bovendien niet altijd grootse oorzaken. Soms is het na één kortstondige vergissing onherroepelijk te laat.