De balans tussen werk en gezin slaat makkelijk door. Het is dansen op de slappe koord. Op sommige dagen lukt het aardig, op andere voelt het alsof ik op beide vlakken tekortschiet. Te weinig op kantoor, te weinig thuis.
Sommigen hebben de oplossing. Meerdere zelfs. Voor elk wat wils. Een jaartje ouderschapsverlof ? Neem er drie ! Daarna deeltijds werken natuurlijk, liefst met flexibele werktijden. De kinderen ? Die worden intussen gezellig flexibel opgevangen. De mens als caoutchouc. Al kan het altijd nog elastischer. Thuiswerk bijvoorbeeld: volledig tijdonafhankelijk. Niet te verwarren met huiswerk, want daarvoor bestaan uiteraard dienstencheques. De strijk moet niet meer op je vrije dag. Nog fiscaal voordelig ook.
Of daarmee alle plooien zijn gladgestreken, is een andere vraag. Het blijft kiezen en dus verliezen. Een dag telt nu éénmaal maar vierentwintig uur. En een mens moet nog slapen ook. Bovendien is er meer dan werk en kind. Partner, familie, vrienden,…. De taart is gauw verdeeld. Wat overblijft - áls er iets overblijft - houd ik in elk geval lekker volledig voor mezelf.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Anneke (en voor Gerd hetzelfde), pas maar op dat uw lontje niet te rap opgebrand is. Ook al zijn de meeste zetten, net zoals in het schaken, gedwongen.
Groetjes,
Koen
Post a Comment