Zwemles

Boor on fire

Viergeslacht

Nora is het trotse lid van een viergeslacht. Het derde op een rij ! Van het oudste bestaat een plechtige zwartwitfoto, van dat met mijzelf als jongste telg enkele kleurenfoto's. En nu is Nora de ster. Ook dit viergeslacht laten we zeker eens professioneel fotograferen. Hopelijk heeft Nora dan wel meer interesse voor het vogeltje dan voor de parels van mijn oma...

Kristan

En ja, terwijl wij even weg waren, is hij weer eens langsgekomen. De ooievaar, bedoel ik. Ditmaal bracht hij een broertje voor Ingmar: Kristan. Proficiat Inge en Bjorn !

Weerzien

Het aftellen begint in Zaventem.
"Zou ze veranderd zijn ?" Eerst de trein, dan nog een stukje te voet. Ik heb een beeld van haar in mijn hoofd. Het huis van oma en opa is dicht bij het station, maar lijkt zich nu bij elke stap wel verder te verwijderen. Ik kan nog net de neiging onderdrukken te beginnen rennen, mijn armen voor me uitgestrekt: "Boor, hier komen we !" Eindelijk, de juiste straat, het juiste huis... De deur gaat open... Daar is ze ! Heel even lijkt ze anders. Groter, wijzer. Dan lacht ze en het plaatje in mijn hoofd valt perfect samen met dat in mijn armen.

Reisje

Na een valse start - anderhalve dag met koorts in bed en slapen maar - een zalig reisje ! Dubrovnik is een aanrader. Een stad met hoogten en laagten, egaal en bleek als een zandkasteel. Omringd door stadsmuren en zeewater, bevolkt met donkere mannen met oorringen en vrouwen met groteske zonnebrillen. De straten ruiken er naar jasmijn, de koffie naar straffe koffie. Zo moet dat zijn.

Logeren

Vanavond is het zover: Nora logeert drie dagen bij omi en opi. Daarna nog eens zo lang bij oma en opa. Gerd en ik trekken er even op uit met zijn tweetjes. Het lijkt eeuwen geleden. En het lot is ons niet gunstig gezind. Vanmorgen stond ik op met keelpijn, die algauw verergerde. Er zit dus een hele rimram geneesmiddelen in onze reistas. Nu hopen dat ze werken. Ik heb er alle vertrouwen in. Er is maar één probleem. Een middeltje om Boorke niet te missen, had de apotheker niet...

Speelvogel

Dikkop

"Mijn hoofd blijft maar groeien. Waar zal dat eindigen ?"

Weg

Nora heeft een rare gewoonte. Ze legt graag dingen op haar hoofd. Een knuffel of lapje in haar wieg belandt steevast op haar gezicht. Zo valt ze dan in slaap. Misschien vindt ze het lekker warm en gezellig. Of wil ze zich verstoppen. Even weg van de wereld.

Eerste gras

Buiten spelen

Willem

Een broertje voor Marie ! Niet geboren op vrijdag de dertiende gelukkig, maar alweer een weekje geleden... Veerle en Alex, van harte gefeliciteerd !

Babybezoek

Gisteren gingen Nora en ik langs bij Lieselot, Hans en kleine Emma. Een verschil van vijf maanden is in babyland immens...

Siroop

Elke dag nog een Zantacmoment, maar geen reflux meer. Zouden we ermee durven stoppen ?

Auto die dakt

In een lang weekend besef je dat je op weekdagen nogal wat mist. Plotseling merk je dat je meisje al kan schaterlachen. En knuffelen ! Dat ze haar speelgoed niet per ongeluk laat vallen, maar met opzet op de grond gooit. Omdat ze weet dat je het opraapt. Wanneer heeft ze dat geleerd ? Van wie en waar ? Wat ze gisteren niet kon, kan ze vandaag. Het moet dus 's nachts gebeuren. En wij maar denken dat ze slaapt...

Paasweekend

Eéntje voor de zon

Sommige dingen moéten gewoon rood zijn, vind ik. Brandweerwagens en telefooncellen, brievenbussen en ferrari's... Ook parasolletjes. Aan Nora's cabrio zit sinds kort zo ééntje. In de winkel hadden ze ook een high-tech uv-werend netje. Geef mij maar zo'n parapluutje. Al moet je het ding voortdurend richten, het oog wil ook wat.

Gekkemeid

Deddie

Nora heeft geluk met zo'n papa. Happy birthday, deddie !

Brutaaltje

Volgens mij wordt Nora later geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Soms blijkt dat nu al. En de "terrible two's" moeten nog komen ! Dat belooft ...