Kleine dirigent

Marc groet 's morgens de dingen, Nora wijst ernaar. Niet alleen 's morgens overigens, ook 's middags en 's avonds. Alles verdient een vingertje. De fietser op straat en de poes in de tuin. Maar ook het stofje op de grond en de kras in de tafel. Het vingertje heeft dus veel werk. Het zwiept heen en weer als een op hol geslagen dirigeerstokje. Van boven naar onder, van links naar rechts. Wij kijken. Onze hoofden draaien alle kanten op. We roepen 'oh !' en 'ah !' alsof we voor het eerst een fietser of een stofje zien. Dat is niet zo. Maar beter kijken dan vroeger, doen we in elk geval wel.