Friday, August 24, 2007
Monday, August 20, 2007
Friday, August 17, 2007
Genetica
Wordt Nora een sloddervos of een pietje precies ? Meer haar mama of haar papa ? Bij het eten morst ze grote klodders op tafel. Maar die neemt ze vervolgens nauwkeurig vast tussen duim en wijsvinger, alsof ze ze meteen wil opruimen. Kleine potjes steekt ze netjes in grote om ze dan luidruchtig weg te keilen. Zelfs vernielen doet ze geconcentreerd en met de grootste zorgzaamheid: het scheuren van een blaadje, het kauwen op een stukje speelgoed. Is ze een volmaakte mengeling ?
Tuesday, August 14, 2007
Sunday, August 12, 2007
Thursday, August 9, 2007
En het werd...zomer ?
Nora is bijna tien maanden. Tien maanden, het is niet bepaald een eeuwigheid. Toch kan ik me soms amper herinneren hoe het vóór haar was. Is dat niet gek ? Járen vóór haar geboorte, slechts enkele maanden erna en toch lijkt het ergens alsof ze er altijd is geweest. Alsof er nooit wat is veranderd.
Ik wéét natuurlijk nog wel hoe het met zijn tweetjes was. 's Avonds beslissen nog diezelfde avond de stad in te gaan: cinemaatje, etentje. Ergens blijven plakken, onverwacht. Opstaan tien minuten na de wekkertoon, dan op een half uurtje klaar voor het werk. Uitslapen in het weekend. Nu is de wekker werkloos en heeft de kalender het ongewoon druk.
Op niet vooraf geplande en zwoele zomeravonden zou ik het nog weleens missen, het verlies aan impulsiviteit. Maar de meeste dagen sta ik er niet eens meer bij stil. Omdat ik het leven met Nora al zo gewoon ben. Omdat ik weet dat ze boven rozig in haar bedje ligt. En, eerlijk is eerlijk, simpelweg ook wel een beetje omdat deze zomer nu eenmaal hopeloos en verschrikkelijk Belgisch is.
Ik wéét natuurlijk nog wel hoe het met zijn tweetjes was. 's Avonds beslissen nog diezelfde avond de stad in te gaan: cinemaatje, etentje. Ergens blijven plakken, onverwacht. Opstaan tien minuten na de wekkertoon, dan op een half uurtje klaar voor het werk. Uitslapen in het weekend. Nu is de wekker werkloos en heeft de kalender het ongewoon druk.
Op niet vooraf geplande en zwoele zomeravonden zou ik het nog weleens missen, het verlies aan impulsiviteit. Maar de meeste dagen sta ik er niet eens meer bij stil. Omdat ik het leven met Nora al zo gewoon ben. Omdat ik weet dat ze boven rozig in haar bedje ligt. En, eerlijk is eerlijk, simpelweg ook wel een beetje omdat deze zomer nu eenmaal hopeloos en verschrikkelijk Belgisch is.
Subscribe to:
Posts (Atom)