Even een blogpauze en toch wel twee baby's gemist zeker ! Dat moet dringend worden rechtgezet. Op de laatste dag van de eerste maand van dit jaar besloot Hermine de wereld te veroveren. Zeventien dagen later volgde Sara. Proficiat Siegi en Dieter en Nursel en Todd ! Door de pokjes van ons popje is het nog niet gelukt, maar ik kom gauw op babybezoek.
Wij zouden nooit van die ouders worden die over niks anders kunnen praten dan hun kind. Vre-se-lijk. Niemand is geïnteresseerd in het eerste stapje, woordje, flesje, zuchtje van de baby van een ander. Dacht ik. Tot ik zelf mama werd. "Wanneer sliep die van jullie door ?" Daar heb je het al, hoor ik u denken. Nee hoor, er is niks weg, alleen iets bijgekomen. Maar dit is nu éénmaal een babyblog...
Een babyblog ?!
Omdat Gerd zegt dat ik het nooit volhoud.
Omdat je mij zo'n dingen niet moet zeggen.
Omdat Nora zo snel verandert.
Omdat onze foto's nooit ingeplakt geraken.
Omdat het leuk is voor later.
Omdat het leuk is voor nu.